Nie bez powodu debiut Cassavetesa ozdobiony został jazzowym soundtrackiem. Podobnie jak ta specyficzna muzyka, jego film jest swego rodzaju eksperymentem, improwizacją. "Cienie" to zaangażowany społecznie (bohaterami filmu jest rodzeństwo Mulatów), niemal dokumentalny twór pozbawiony wyraźnej osi fabularnej, studyjnej scenografii, a nawet profesjonalnego aktorstwa. Dziś to normalna praktyka, ale wtedy, w roku 1959 - w dobie (jeszcze) świetności hollywoodzkiego systemu studyjnego - było to coś świeżego, niezwykłego. Zwłaszcza, że Cassavetes nakręcił swój film przed pierwszymi sukcesami Francuskiej Nowej Fali, która już niedługo uchodzić miała za oazę improwizacji i artystycznej swobody.